donderdag 31 mei 2012

Vakantievooruitzichten...

Gisteren een aardbeving in het noorden van Italië. Bologna om precies te zijn. Het is nog zo'n 150 km (en anderhalve maand) weg van onze geplande vakantie aan het Gardameer. Maar toch...

Ik lijk het op te zoeken....die gezelligheid...



Op 12 oktober 2002 checkte ik mijn koffertje of ik alles had ingepakt toen mijn nicht belde "heb je het nieuws al gezien? Kijk maar even!" Een bomaanslag in Kuta, Bali. De bestemming waar ik een dag later heen zou vliegen om er 2 weken van een vakantie te genieten. Niet dus. Ruim 200 doden en nog meer gewonden, verdrietige verbijsterde inwoners en toeristen én dreiging van meer. Een negatief reisadvies werd afgegeven en mijn vakantie werd omgeboekt naar Thailand. Het eerste dat ik las in de Thaise toeristenkrant "na Bali mogelijk volgend terroristisch doelwit Thailand"
Lekker rustgevend! Toen er de een na laatste avond een onvoorstelbaar geknal hoorbaar was, wist ik het zeker....het was zover. Al bleek dat gewoon een Thaise vuurwerkshow te zijn...
Evengoed genoten en, los van knijpgrage travestieten en muggenbulten ter grootte van een skippybal,  ook weer veilig thuis gekomen.

8 oktober 2004 lagen we met de hele familie langs het een zwembad in de "Egyptische" zon te bakken toen er verschillende telefoons begonnen te piepen. "leven jullie nog?" "gaat het goed daar?" "zijn jullie veilig?" Een bomaanslag een paar toeristische dorpen verderop. Met ons niets aan de hand. Nou ja fysiek dan. Geestelijk bleek ik toch nogal van slag :-)) We stonden even later te pinnen in een Amerikaanse hotelketen toen een man door de detectiepoort naar binnen kwam (elk hotel heeft een detectiepoort inclusief zwaar bewapende bewakers....helemaal niet gek dat je daar paranoïde van wordt?!) en in de hal van het hotel een koffertje neerzette en vervolgens doorliep. Daar stond dan in de hal een koffertje. Helemaal op zichzelf.
In mijn hoofd begonnen alle alarmbellen te rinkelen. "ik moet hier weg, ik moet hier weg..." en ik ging ook weg. Ik vergat alleen even mijn ouders te informeren. Terwijl ik "veilig" buiten een hyperventilatieaanval probeerde te voorkomen, zag ik ze nog steeds ontspannen bij de pinautomaat staan, met naast hen het achtergelaten mijns inziens verdachte bomkoffertje.
Jaren later wordt het me nog steeds kwalijk genomen...;-) terecht overigens.



"Jij hebt teveel films gezien Jo!" of dat, óf teveel nieuws de jaren ervoor.

Maar goed, met een beetje lef en geluk, en een hogere dosis Lanreotide (Somatuline in mijn geval).. Moeten we ondanks mijn niet meewerkende lichaam, en een niet meewerkende Euro-Aziatische plaat die continue botst met een Afrikaanse plaat (of was het de Adriatische plaat....??!?) evengoed een geweldige vakantie tegemoet gaan. Is het al juli???

Geen opmerkingen:

Een reactie posten