woensdag 11 september 2013

Bliep..

Scantijd...en niet zomaar een scan, maar de eeuwig durende octreotide scan. Dit keer duurde de scan zo'n 3 uurtjes en word je verzocht doodstil te liggen. Daar lag ik weer te vechten tegen spontaan opkomende jeuk, trillende oogspieren, een nies- en hoestaanval...

Deze scan heb ik 2 keer eerder in het AMC gehad en ook toen had ik er enigszins moeite mee. Je ligt op een oncomfortabel bed met onder je en boven je een grote plaat. Deze plaat raakt op een millimeter na je huid niet...oftewel je ligt klem. En daar is de paniekkronkel in mijn hoofd weer, dus een Valdispertje voor wat ontspanning leek me dit keer dan ook een slim plan. Volgende keer een lagere dosis, want nu sliep ik bijna.

Maandags heen en weer voor een injectie met Octreotide, en een fles laxeermeuk. Nog een leuke bijkomstigheid van deze scan, laxeren....joepie! Ook meteen maar even bloed geprikt..nu we er toch zijn.

Dinsdags de scan en viel ik even in de prijzen, mocht ik woensdags terug komen voor nóg een scan van alleen mijn onderbuik. De hoofdprijs; nogmaals laxeerpret!
Op de foto's lichtte namelijk een plek op in mijn darmen en onduidelijk was of dit ontlasting is (waar de octreotide ook in gaat zitten) of een tumor. Een dag later werd het nog niet duidelijk waardoor ik niet een kwartier, maar uiteindelijk opnieuw bijna een uur tussen de scan lag (rustig blijven ademen)
Wat het nou uiteindelijk was weet ik niet, want scanners zwijgen als het graf, de uitslag hoor ik van mijn eigen arts.
Ik heb eerst de 16e nog een CT-scan en moet het weekend ervoor 2x24 uur urine opsparen. Daarna hoor ik wanneer ik voor de uitslag mag komen.

Nu we toch zo ziekenhuizerig waren, ben ik die maandag vanuit Rotterdam doorgereden naar het Zaans Medisch Centrum. Ik hoest namelijk al een week of 9. Een antibioticakuur haalde niks uit, dus adviseerde de huisarts een longfoto. Hier was gelukkig niets vreemds op te zien.
Nu prikken op kinkhoest, stel dat dat de oorzaak is, dan heb ik in principe het ergste al achter de rug, maar dan weet ik waarop ik wacht. Voor kinkhoest is geen medicijn en dat moet je dus gewoon uitzitten.

Nu nog ergens een vrij plekje vinden om te prikken, zowel in mijn arm als agenda.


http://www.buckcash.com/toons.html

2 opmerkingen:

  1. Hoi José,
    Via via kwam ik toevallig op je blog terecht. Heb meteen een heleboel gelezen maar wat een verhaal zeg! Ik hoop dat het goed met je blijft gaan en dat je kunt genieten van man en dochtertjes. Ik blijf je volgen (via bloglovin) en hou je taai.
    Groetjes Karin

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik lees je reactie nu pas, excuus. Ik kende bloglovin helemaal niet, nu wel :-)) Ik zag net dat jij ook een blog bijhoudt, zal die ook eens gaan lezen. Bedankt in ieder geval voor je lieve reactie. Groetjes José

      Verwijderen