Verbaas u niet, verwonder u slechts...

De enquête voor mijn behandelend arts bestond uit 11 vragen. Piekfijn in orde, niets meer aan doen dacht ik, toen ik het voor een laatste keer doornam. En dat is precies wat ik deed......helemaal niets!

Ik heb zijn emailadres niet.
Maar dan bel je toch even zijn assistent voor het adres? Ja, zo..eerst even een flesje voor de kleinste meid. Oh ja ik moet nog bellen. Dat doe ik straks wel even, nu eerst een spelletje met de grote meid. Ach nu is het al laat, morgen dan maar. Dan doe ik eerst even wat werk en dan....zijn we zo ineens 2 maanden verder. Je kent het verhaal van die vogel die zijn kop in het zand stak...?

Ach ik voel me toch best aardig, tussen de dagen door dat ik me niet zo aardig voel. Je gaat wennen aan bepaalde kwalen. Als ik het ene doe, moet ik het ander laten. En zo nu en dan denk ik shoot, had ik maar gebeld of gemaild. Maar dan haal ik mijn "vleugels" weer op, en steek ik die kop weer in het zand. Ik ben te druk met een poging gewoon te leven.

Tot we vandaag weer bij zo'n uitslagdag kwamen. Gistermiddag voelde ik al een (zenuw)hoofdpijn opkomen die ik gelukkig kon onderdrukken met paracetamol. Het went NOOIT! Ook al zou je denken dat ik inmiddels weet dat zo'n uitslagdag niks nieuws brengt. Zo ook vandaag.

"Hoe is het u vergaan in het AMC?"
"Sorry?!?! het AMC? U zou toch overleggen met het AMC en mij laten weten of zij kunnen opereren?"
"Neeeheeee ik heb u besproken met de chirurg en al uw uitslagen etc. doorgestuurd naar het AMC en zij zouden dan contact met u opnemen. Het verbaast mij dat u nog niets heeft vernomen"
"Goh, u verbaast zich echt nog? Ik niet meer hoor..."
Hij gaat er onmiddellijk achteraan en zal mij opnieuw bellen.

Het emailadres van de chirurg in het AMC heb ik wel in mijn adressenboekje :-). Dus gaan we op die belafspraak wachten? Neeheeee, ik schuif alles aan de kant en mail direct even. Ik wil haar mening weten, want wat is er nu anders dan ruim een jaar geleden toen ik op haar operatietafel lag. Mijn hart maakt een sprongetje als ik 2 tellen later een reply zie binnenkomen....dat is snel:

 

"ik ben niet aanwezig"

Juist ja, de automatische reply.Via een collega-patiënt verneem ik dat de arts ziek is. Het zijn net mensen ;-)

Ik wacht dus maar de belafspraak af en ga weer verder met gewoon leven. Een ziek kindje verzorgen, werken, voorbereidingen treffen voor de hapjes, de bingo (jahaaaa) en het grand dessert deze kerst, op tijd rusten en vooral veel genieten en knuffelen. Daarna sluiten we 2013 af en luiden we 2014 in. Weer geen steek, maar wel weer een mooi jaar verder ;-)

Ik wens jullie mooie liefdevolle feestdagen en een spetterend goed gezond nieuw jaar!