Afgelopen maandag heb ik weer bloed laten prikken. Ik ga het nog leuk vinden...
Vroeger was ik altijd degene die standaard zou flauwvallen. Als ik bij een ander een druppel bloed zag, ging ik gestrekt. Als ik zelf een sneetje in mijn vinger had, moest ik liggen. Het was zelfs zo erg dat toen iemand me over een ongeluk met haar fiets VERTELDE, ik daarna een half uur op de wc heb gezeten met zweetaanvallen, sterretjes zien en misselijkheid.
Om maar niet te spreken over mijn vrijwillige aanwezigheid bij het zetten van een navelpiercing bij Yvette. "Ik geloof dat ik niet lekker word" (een keer of 7 ;-) )
Inmiddels ben ik nu zo vaak geprikt dat het me niet meer uitmaakt. Misschien dat mijn zusjes bevalling en mijn eigen bevalling daar ook aan bijdragen, die gingen immers ook niet geheel zonder bloed.
Uit voorzorg neem ik wel altijd iemand mee. Dit keer viel Diana in de prijzen. Mijn opvang(ster)/ondersteuner, voor het geval dat.... Maar ik weet; niet kijken en door ademen. Het waren ook maar 3 buisjes, appeltje eitje zeg ik!
Daarnaast moest ik ook een container ophalen. Dat klinkt echt alsof je met een vrachtwagen heen moet. Maar het valt mee. Het is meer een soort van jerrycan van een liter of 4. Hierin moet ik 24 uur lang urine opsparen. Inmiddels heb ik de afgelopen 24 uur alles opgespaard. Ik elke keer trots vertellen hoeveel milliliter ik nu weer geplast had. (je moet wat..)
Vanmorgen de hele boel naar het AMC gebracht en nu is het aan de laborant om er iets leuks mee te doen.
Ondertussen zijn we vezelbeperkt aan het eten en moet ik straks 2 laxeertabletten innemen (alsof ik nog niet genoeg laxeer...ik klink als een gootsteen....sorry) En dan zijn we alweer bijna bij de feestelijke onderzoeksdag :( hellllup.... Oh en ik kreeg 2 laxeertabletten voorgeschreven, maar ze geven ze alleen uit in doosjes van 30, dus als iemand verstopt zit???? haha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten