dinsdag 5 mei 2015

Uitslag RFA

23 april is het gelukkig snel en ik mag me weer melden voor een CT scan. Ik krijg een uur later direct de uitslag, dus het wachten blijft me dit keer bespaard.

Waar het normaal vrij rustig is in de wachtruimte van de polikliniek, is het dit keer een wat rumoeriger ochtend. Ik zie een zwangere vrouw met haar patiëntenkaart in haar hand voorbij lopen en realiseer me dat zij hier niet voor een gezellige echo komt. Even later komt er een stel een spreekkamer uit, waarvan de vrouw dolgelukkig naar een bekende in de wachtruimte roept "hij is schoon, over een jaar pas weer een controle. Ik ben zo blij!!"
De brok die m'n keel inschiet bij het geluksgevoel van de vrouw, blijft hangen als een groep van 8 man sterk een andere kamer uitkomt. Geen spoor van geluk te bekennen. Terneergeslagen lopen ze één voor één achter de arts aan. Twee dames van de groep laten zich op het bankje tegenover me vallen en beginnen te huilen. Ik wil er niets van verstaan, hun houding zegt me meer dan genoeg.

Nu is het mijn beurt, ik mag de kamer in. En hoewel ik geen van beide uitersten verwacht, is het toch altijd spannend. Het goede nieuws is dat ze de gehele tumor in de lever hebben weg kunnen branden. YES, eindelijk, 2,5 jaar na de operatiepoging is hij dan toch echt weg.
Maarrrr, bah, een maar. De beschadiging in de lever is groter dan de bedoeling was. Tijdens de operatie is een galweg geraakt, waardoor gal in mijn lever is gaan lekken. Op de scan is een grote donkere plek te zien, een ophoping van gal. Er zijn gelukkig geen tekenen van een ontsteking, want dat is één van de grote risico's van het lekken van gal.
Het gal lek verklaart wel waarom ik me nog steeds niet lekker voel. Ik blijf misselijk en enorm moe Niet gewoon een beetje moe, maar echt uitgeput moe. Hoewel ik eerlijk toe moet geven dat dat sinds een dag of 3 wat beter wordt.

De verwachting is dat de ophoping kleiner wordt en ik me dus beter moet gaan voelen. Over anderhalve maand opnieuw een scan om te zien of dit werkelijk zo is. Mocht ik in de tussentijd het gevoel hebben dat het herstel stagneert, of me zieker gaan voelen dan moet ik aan de bel trekken.

Het snelle herstel dat ik in mijn hoofd had, moet ik bijstellen. Maar de blijdschap dat het rotding mijn lever uit is, is enorm!

Dan blijven alleen die in mijn lymfe en de primaire over. Maar die zijn beide niet zichtbaar op scans. Volgens de scans ben ik dus "schoon". En dat is een beetje een gek idee. Die in de lever kwam ergens vandaan, en die in de lymfe is live gezien en door een patholoog bevestigd. Het blijft een ingewikkeld vermoeiend verhaal.
Maar zoals altijd, wordt vervolgd......








2 opmerkingen: