zaterdag 17 augustus 2013

EINDELIJK...

Precies een jaar geleden, 31 juli 2012, reden we met lood in de schoenen naar het ziekenhuis.
Ik werd opgenomen om de dag erna een leveroperatie te ondergaan om het kwaadaardige in mijn lever te verwijderen. Om dan uit de narcose te komen met de mededeling dat de operatie niet geslaagd is, omdat er meerdere uitzaaiingen in de lymfe zijn gevonden, is meer dan verdrietig. Ik herstelde van de operatie en we gingen verder met leven...

Nu een jaar later opnieuw tranen, maar met een heel andere reden; blijdschap.

31 juli 2013, opnieuw op weg naar het ziekenhuis. Dit keer minder lood, maar hevig puffend.....inademen en puf puf puf....er zit iets ontzettend goedaardigs in me dat eindelijk duidelijk maakt eruit te willen.
Eerder op de avond ben ik wakker geworden van flinke pijn in mijn buik. Oh ja, zo voelen weeën, daar gaan we weer. Om 3:30 uur zijn ze zo regelmatig, lang en pijnlijk dat we besluiten richting ziekenhuis te gaan. Uiteindelijk wordt ze om kwart over 9 op mijn buik gelegd, onze dochter; Meloah Arana Kuway.

Niet 40 weken, maar bijna 42 weken hebben we op haar moeten wachten. Ze heeft het er goed van genomen in mijn buik, want met 4.315 gram weegt ze bijna anderhalve kilo meer dan haar grote zus exact 2,5 jaar geleden. AU JA! ;-)

Maar ze is er, ze is er eindelijk! Wie had dat een jaar geleden gedacht, we hadden ons niks mooiers kunnen wensen. Vol verbazing kijken we naar haar, ze is groot, maar evengoed klein en ze is zoooooooooo welkom. Nu zijn we met z'n viertjes...en het is goed zo. Genieten, dat is wat we gaan doen...

4 opmerkingen:

  1. Mooi Se. Eindelijk is ze er dan, grote vriendin van Olivia. Het geluk is jullie zo gegund.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank Suuz! tot dinsdag...ben zooooo benieuwd naar jullie kleine mooie meid! x

      Verwijderen
  2. Prachtig nieuws José! Van harte gefeliciteerd!!
    Groetjes, Marco.

    BeantwoordenVerwijderen