woensdag 18 juli 2012

Ciao!

En daar zijn we weer. Terug in Nederland.


Niks gemist volgens velen, behalve liters water uit de lucht en wollen sokken. Wat een verschil. Wij hebben 2 weken, en dan overdrijf ik niet, gemiddeld 33 graden gehad. Eén dag wat bewolking en een paar druppels. De overige 15 dagen strak blauw, met een fel zonnetje. Vitamine D in overvloed.

Joarah heeft het ook goed naar haar zin gehad. Welke peuter wil er nou niet de hele dag in een luier rondbanjeren, alle speeltuinen afstruinen op zoek naar de beste glijbaan, een beetje in een zwembad dobberen, ijsjes eten, en slapen.......
Daar moest ze wel iets voor doen. Met frisse tegenzin 1250 kilometer heen (en ook weer terug) met de auto en vervolgens bedachten papa en mama nog wat lokale autoritjes.
Dan moet je ook nog verplicht wat markten af, en geschiedeniswaardige dorpen, waar je totaal geen weet van hebt, noch zin in hebt.

Maar heel Italië weet dat ze er was, want als iets je niet zint, dan kom je gewoon in opstand.
  • In de kinderwagen? Hallo ze is al anderhalf ze kan ook de hele dag lopen, of gedragen worden. Prinses is haar 2e naam.  
  • Eenmaal in bad, hoezo afdrogen en naar bed? helemaaaaal niet! Maar helaas dachten wij daar anders over, met een avondvullende opera tot gevolg.
  • Elke dag nog voor vertrek presteerde ze vieze kleren te hebben want mevrouw wil graag Nutella  met  haar vinger eten."pata pata" (lees pasta) en bedenk er een streng hoofd en klein vingertje bij dat gebaart hier met die pot nutella! Dat heeft ze overigens niet van een vreemde.....de Nutella verslaving hè?!  
  • Tuitbekers zijn voor babies, zij drinkt uit een glas! Zo ook de vloer, de tafel en haar lijfje, vooral ook omdat ze 30 x onbehouwen moet proosten met papa én mama "Poooooos!!"
Maar hee, het is vakantie! Thuis doen we wel weer het Spartaans programma aan ;-) :-)) met mijn strenge blik en vingertje, zonder Nutella :-)
Ik heb dus ook genoten. Van haar en van hem. Wat een heerlijke vakantie.

En nu....nu begin ik de kriebels te krijgen. Het komt nu zoooo dichtbij...
Bij thuiskomst lagen er 2 brieven op me te wachten van het AMC.
25 juli een afspraak met de anesthesioloog (ja zo heet dat, ik dacht ook dat het anesthesist was, of ben ik de enige dommerd?) voor het doornemen van de gebeurtenissen en up to date brengen van mijn medische gegevens. Is alles gereed voor de operatie!?

Een tweede brief omtrent de opnamedag, 31 juli. En ergens werd ik nogal melig van de brief (of van de toeslaande zenuwen)
Ik moet de reservering van de operatiedatum (1/8) bevestigen.  Het is net zo'n bevestigingsbrief die je ontvangt bij het boeken van een weekendje weg. Dat is toch grappig?
Ok dit wordt waarschijnlijk een 2 weekse minder gezellige all-in "vakantie" Maar als ik die lollige gedachte nou vast kan houden. Dan vraag ik om een kamer met uitzicht op zee....


2 opmerkingen:

  1. Dat klinkt als een heerlijke vakantie! Enneh, ook ik dacht dat het anesthesist was hoor, kwam ik twee weken geleden dus ook achter!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. haha gelukkig!!!! Ik hoor steeds meer mensen die zeggen "Anesthesioloog??! Nog nooooit van gehoord!"

      Verwijderen